حصر؟؟!!... جدیدا واژه ی احمقانه ای شده. به خیالت خانه ی آنها در حصر است؟ خانه ی آنها دل ماست. و تو داری با کارهایت روز به روز حصرشان را در دل ما شدیدتر می کنی.
خانه ی آنها دل ماست و تا ابد در آنجا محصورند. بدون زور. بدون نیروی امنیتی. بدون دیوار آهنین.
خانه ی آنها دل ماست و تو هر چه می کنی، بمب صوتی و آزار و فشار و... با دل های ما می کنی. دلسوزانه بگویم؛ با دل شیر بازی نکن که بد می بینی.
به خیالت حصرشان کرده ای که بیانیه ندهند؟ این کارهای ننگین تو، باطل بودن تو را از بیانیه های آنها خیلی بیشتر روشن می کند. تو سرتاپای وجودت بیانیه است.
به خیالت حصرشان کرده ای که فراخوان ندهند؟ فراخوان راهپیمایی را تو می دهی وقتی که ظلم را به نهایت می رسانی. تو خودت آخر فراخوانی.
به خیالت از دیده ها بیرونشان کرده ای که از دل ها بیرون شوند؟ و تو دقیقا با حصر آنها از دیده به دل انتقالشان دادی.
برگرد. از آن دو خانه برگرد. آدرس را به تو اشتباه داده اند. خانه ی آنها دل ماست. راهی به دلم پیدا کن تا به تو بگویم حصر یعنی چه؟
هر چند اگر راهی برای سرک کشیدن به دل های ما داشتی، امروز اینقدر قبیح نبودی.
یار سبز