امروز می بینیم که موسوی و کروبی در کنار دیگر عزیزان در بند، تنها مانده اند. آنقدر تنها مانده اند که انگار هیچ وقت یاوری نداشته اند. آقایان اصلاح طلب، پس آن همه تبلیغ و حمایت از این دو عزیز برای انتخابات 88 چه شد؟ آیا فقط در حد انتخابات شایسته ی حمایت بودند؟ فقط برای اینکه بعد از پیروزی منافعی برای شما به وجود می آوردند؟ آیا اگر پیروز انتخابات می شدند، امروز همچو پروانه به گرد آنان نمی چرخیدید و نمی رقصیدید ؟؟؟
شاید پاسخ شما این باشد که ما در چهارچوب نظام حرکت می کنیم و خواهان اعتراضات اینچنینی علیه نظام نیستیم. آقایان اصلاح طلب ، مگر شما بیش از موسوی و کروبی و تمام زندانیان در بند، فرزند این انقلاب هستید؟؟ آیا امروز فقط شما پاسدار انقلاب و نظام شده اید و موسوی و کروبی نمی دانند انقلاب و نظامشان به کجا رسیده است و در چه حالیست؟؟؟ اصلا فرض می کنیم که انقلاب 57 یک انقلاب آرمانی بود. ولی آقایان ، حداقل امروز باور کنید که انقلاب آرمانیتان تبدیل شده است به یک دیکتاتوری حیوانی. میوه ی انقلابتان امروز گندیده است. آیا به خوردن یک گلابی گندیده امید دارید؟ آقایان برای خوردن به فکر یک گلابی دیگر باشید... . بدانید که اصلاح این وضع ، آنگونه که شما می خواهید محال است و آب در هاون کوبیدن. وبدانید که شما هیچ شانسی برای بقا در این حکومت ندارید و مهره های سوخته و غیر خودی بیش نیستید برای این حکومت.
آقایان اصلاح طلب خموش، تا دیر نشده و بیشتر از این چشم امید مردم را از خود برنداشته اید ، به دامان ملت بازگردید و با حرکت مردم همراه باشید و بدانید که این مردم آنقدر بزرگ و بخشنده هستند که با آغوش باز شما را بپذیرند. مگر محمد نوری زاد نبود که از دل کیهان و حکومت به آغوش مردمش بازگشت و حالا عزیز و محبوب آنهاست...؟
آقایان اصلاح طلب، اگر علت سکوت شما ،به خطر نیفتادن منافع مادی و مالی است که همان بهتر که به سوی جنبش سبز این مردم نیایید که این جنبش هیچ منفعت مادی و مالی برای هیچ کس نخواهد داشت و هر چه دارد، عزت و شرف و آبروست برای یارانش. ولی اگر در دل خود ذره ای به این مردم عشق می ورزید و خالصانه به فکر آینده ی وطنتان هستید ، به جنبش سبز بپیوندید تا دست در دست هم دهیم به مهر ، میهن خویش را کنیم آزاد...
والسلام