در آستانه چهارشنبه سوری امسال هستیم و بازم مثل گذشته حاکمان بر خرافی بودن این مراسم تأکید دارن. بازم مثل گذشته سعی در نفی این روز و خرابکار جلوه دادن برگزار کنندگان این مراسم دارن. من از وقتی که بچه بودم تا حالا یادم هست که همیشه توی سر این آیین و کلاً هر چیزی که مربوط به آیین ایرانی میشه زدن. همیشه خواستن که فقط آیین اسلامی برپا بشه و نه آیین ایرانی.
امسال،در آستانه این مراسم و در اوج تخریب این روز و تهدید مردم برای شرکت نکردن توی مراسم این روز یاد این حرف قشنگ میرحسین افتادم که از چهارشنبه سوری به پیروزی نور بر تاریکی یاد کرد. شاید اولین بار بود که می دیدم بالاخره یه نفر پیدا شده که از این آیین و کلاً از ایرانی بودن ما حمایت میکنه و همین عزم منو واسه ی بزرگداشت این مراسم راسخ تر میکنه. امسال که میبینم کسی که پیدا شده بود که از ایرانی بودن ما حمایت کنه، زندانی شده، احساس میکنم ایرانی بودن من هم یه جورایی داره خدشه دار میشه...اگه ایرانی هستم، توی یه روز ایرانی باید فریاد آزادی یه مرد ایرانی رو سر بدم...اگه ایرانی هستم نباید اجازه بدم که شرف و آبروی ما زندانی باشه...اگه ایرانی باشم، امسال نور رو بر پیکر تاریکی می تابونم، حتی اگه دیواری آهنی جلوش کشیده باشن...اگه ایرانی باشم، ترس دیکتاتور رو که از همین ایرانی بودن منه، به مرگش تبدیل میکنم...امیدوارم بتونم به این حرفایی که همیشه میگم و ادعاهایی که همیشه بیانشون کرده و میکنم جامه ی عمل بپوشونم و در یک کلام مرد عمل باشم...
میرحسین عزیز، من بدقول تر از اونی هستم که بخوام بازم قول آزاد کردن تورو بهت بدم. تا همین الان هم از شرمندگی نمیتونم توی چشمات نگاه کنم. ولی حداقل اینو میتونم بهت بگم که امیدوارم یه روزی برسه که برگردی پیش یاران و همراهانت . توی این مدت که نیستس، به من ثابت شد که وجود تو و بیانیه های تو بود که ما رو تا اینجا آورده...
میرحسین عزیز، تا حالا همون جوری که خودت خواسته بودی رهبر خطابت نمیکردم، ولی حالا میخوام بگم برگرد و ما رو رهبری کن مَرد...
امسال،در آستانه این مراسم و در اوج تخریب این روز و تهدید مردم برای شرکت نکردن توی مراسم این روز یاد این حرف قشنگ میرحسین افتادم که از چهارشنبه سوری به پیروزی نور بر تاریکی یاد کرد. شاید اولین بار بود که می دیدم بالاخره یه نفر پیدا شده که از این آیین و کلاً از ایرانی بودن ما حمایت میکنه و همین عزم منو واسه ی بزرگداشت این مراسم راسخ تر میکنه. امسال که میبینم کسی که پیدا شده بود که از ایرانی بودن ما حمایت کنه، زندانی شده، احساس میکنم ایرانی بودن من هم یه جورایی داره خدشه دار میشه...اگه ایرانی هستم، توی یه روز ایرانی باید فریاد آزادی یه مرد ایرانی رو سر بدم...اگه ایرانی هستم نباید اجازه بدم که شرف و آبروی ما زندانی باشه...اگه ایرانی باشم، امسال نور رو بر پیکر تاریکی می تابونم، حتی اگه دیواری آهنی جلوش کشیده باشن...اگه ایرانی باشم، ترس دیکتاتور رو که از همین ایرانی بودن منه، به مرگش تبدیل میکنم...امیدوارم بتونم به این حرفایی که همیشه میگم و ادعاهایی که همیشه بیانشون کرده و میکنم جامه ی عمل بپوشونم و در یک کلام مرد عمل باشم...
میرحسین عزیز، من بدقول تر از اونی هستم که بخوام بازم قول آزاد کردن تورو بهت بدم. تا همین الان هم از شرمندگی نمیتونم توی چشمات نگاه کنم. ولی حداقل اینو میتونم بهت بگم که امیدوارم یه روزی برسه که برگردی پیش یاران و همراهانت . توی این مدت که نیستس، به من ثابت شد که وجود تو و بیانیه های تو بود که ما رو تا اینجا آورده...
میرحسین عزیز، تا حالا همون جوری که خودت خواسته بودی رهبر خطابت نمیکردم، ولی حالا میخوام بگم برگرد و ما رو رهبری کن مَرد...